Hatta benim blog alemiyle olan ilgimle alakalı en ufak bir fikrin bile yok :p
Buraya yazmaya başladım, çünkü eğer başarabilirsek bu 6 ayı geçirmeyi -inşallah-
o zaman sana veririm adresi, girer okursun her şeyi...
Neler hissettiğimi, neler yaptığımı, sadece senin için yazacağım ;)
Şu dakikalarda sen birliğine teslim oluyorsun, bende sana yazıyorum işte,
hani bi saat önce konuştuk ya iyi oldu bak o iyi geldi bana :)
Şimdi yalan atmayayım öyle çok üzgün değilim, belki sürekli birlikte olmadığımız için,
zaten uzakta olduğumuz için...
Bilmiyorum...
Yokluğuna alışığım canım ben, varlığına değil :)
Neyse şaka bi yana telefonum çalmayacak pek ya artık bak o çok pis koyuyo bana, bide şimdi çok arayamazsın falan sen arayınca da çok az konuşuruz malum askeriye kamu hattını sokmuyo içeri :p olsun ya napalım, kader kısmet diyorum hatta sana bile dedirttim heyoo :p
dedim sana di mi seni yola getiricem diye bak "kadere iman" ile başladık işte,
o zaman hayırlısı hakkımızdaaa :)
ahh bebeğim yaa bu devlet niye böyle yaptı bize nolcaktı sanki asker öğretmenlik çıkaydı da 3 hafta sonra gidip doğuya bi güzel çalışsaydık ikimizde...
Şimdi ben bi başıma gidicem oralara, oysa böyle değildi planlarımız ama işte...
Tsk nın halt yemesi, yanlış yaptı bize ama tabii kocca ordu ne desek boş artık...
Şu 6 ay nasıl geçecek bakalım, geçebilecek mi?
Umarım başarırız...
Umarım başarırım...
Beklemek inan benim için en zor bi şey olacak, çok zor olacak...
Sensiz o şehre alışmak kadar zor, beklemek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder