1.09.2011

şafak 135

Bazen o kadar çok kızıyorum ki sana...
hatta kızmakla kalmayıp kırılıyorum da, bugünkü gibi...
zaten geçmişten o konuda bi kızgınlığım var ki hala tam olarak geçmiş değil,
sende inat yapar gibi bana yine aynı cümleyi kuruyorsun
"gidince zaten hep görüşeceğiz, ne gerek var gelmeme?"
ne demek bu ya?
yazın da öyle dedin, al kısa dönem çıktı askerlik
mal mal şafak sayıyoruz şimdi...
ya ben seni anlayamıyorum
ya sen beni anlayamıyorsun.

zor beklemek, hele benim gibi sabırsız her şey hemen olsun isteyen
bi insan için çok daha zor.

senle birbirimizden beklediklerimiz aynı değilmiş gibi hissetmek istemiyorum ben...
senin için önemli olduğumu, uğrumda bir şeyler yapabileceğini bilmek istiyorum.
Ben seni çarşı izninde bikaç saat görebilmek için 18 saat yol gelmeyi düşünürken
senin bana arabayla 5 saat süren yolu gelmeme gerek yok demen...
gerçekten çok koydu...

hayatında yerim neresi, bilmiyorum ben, emin olamıyorum...

bu kıskançlık, karışmak, kavga etmek gibi değil...
bu senin bana verdiğin önemle ilgili sadece...

ya da kim bilir, belki ben sana hak ettiğinden fazla değer veriyorumdur...
neyse yakında anlarız birbirimizi...

Hiç yorum yok: